Day 5 - Chapter XII - On Accepting Guests and Being a Guest

In our final session of the week, we explore chapter twelve, where Keykāvus offers advice on the etiquette of receiving guests and being a gracious guest. We'll read and discuss the text, analyze its grammar and vocabulary, and address any questions arising from the previous day's homework.

Homework Review:

During the homework review section, we will collaboratively analyze and deliberate on the designated sections of the text that students were tasked to read on their own. This period offers students the chance to ask questions and actively participate in discussions.

Reading the Qabus-name:

Specimen of the text:

اما مردم بیگانه را هر روز مهمان مکن، از آنک هر روز بحق مهمان نتوان رسیدن؛ بنگر تا یک ماه چند بار مهمانی توانی کردن، آنکه سه بار توانی کردن یک‌بار کن و آن سه بار اندرو خرج کن، تا خوان تو از همه عیبی مبرا بود و زبان عیب جویان بر تو بسته باشد و چون مهمان در خانهٔ تو آید هر کس را پیش باز میفرست و تقربی همی کن و تیمار هر کس بسزای او میدار، چنانکه بوشکور گوید، شعر:

اگر دوست مهمان بود یا نه دوست

شب و روز تیمار مهمان نکوست

و اگر میوه بود پیش از طعام میوها تو پیش آر، تا بخورند و یک زمان توقف کن و آنگه خوردنی ها آور و تو منشین تا آنگاه که مهمانان بگویند یک‌بار و دوبار که بنشین، آنگاه با ایشان مساعدت کن و نان بخور و فروتر از همه کس نشین، مگر مهمان بزرگ باشد که نشستن ممکن نبود و از مهمانان عذر مخواه، که عذر خواستن طبع عامه و بازاریان بود و هر ساعت مگوی: ای فلان، نان نیک بخور و هیچ نمی‌خوری، شرم مدار که از جهت تو چیزی نتوانستم کردن، انشاءالله که بعد ازین عذر آنها بخواهیم. این نه سخنان محتشمان بود، این لفظی بود که بسالها مهمان یک‌بار توان کرد از جملهٔ بازاریان، که از چنین گفتار مردم شرمسار شوند و نان نتوانند خوردن و نیم سیر از خوان تو برخیزند و ما را بگیلان رسمی نیکوست: چون مهمان را بخانه برند خوان بنهند و کوزهای آب حاضر کنند و مهمان خداوند و متعلقان همه بروند، مگر یک تن از جای دور باز ایستد، از بهر کاسه نهادن، تا مهمان چنان که خواهد نان بخورد، آنگه بیش نان پیش آید و رسم عرب نیز چنین است؛ چون مهمانان نان خورده باشند، بعد از دست شستن، گلاب و عطر فرمای آوردن و چاکران و غلامان مهمان را نیکو دار، که نام و ننگ ایشان بدر برند و اندر مجلس اسفرغمها بسیار فرمای نهادن، مطربان فاخر فرمای آوردن و تا نبیذ نیکو نبود مهمان مکن، که خود پیوسته مردم نبیذ خورند، سیکی و سماع باید که خوش باشد، تا اگر در خوان و کاسهٔ تو تقصیری بود عیب تو بدین بپوشد و سیکی خوردن بزه است، تا بزه بی‌مزه نکرده باشی، پس چون اینهمه که گفتم کرده باشی از مهمانان حق شناس و حق ایشان بر خود واجب دان.

Link to the full text: https://ganjoor.net/keikavus/ghaboosname/sh13

Discussion of the text (grammar, lexicon, style):

This marks the segment where students engage in discussions that encompass not only the text but also subjects of personal interest and relevance to their research pursuits. This component holds significance in text analysis, as each participant can potentially contribute valuable perspectives.

Keywords and expressions:

زبان عیبجویان بر تو بسته بود - lit. ‘The tongue of the fault-seekers will be tied upon you’. Means that the people who are trying to find fault with you, will be unable to speak, and will not have anything bad to say about you.

پیش باز رفتن - to go out of the house in order to meet the guests outside the house and bring them in.

Vocabulary:

بیگانه

bigāne 

stranger

بسزا

be-sezā

fit, worthy

میزبان

mizbān 

host

نفقات

nafaqāt 

expenses

عیب

‘eib 

fault

بری

bari 

exempt

تقرب کردن

taqarrob kardan

to show friendliness

اندر خور

andarxōr-e ...

befitting, as is fit

نهادن

  nehādan   

to put

مساعدت کردن

mosā’edat kardan

to help; to accompany

محتشم

mohtašam 

respected person

عذر خواستن

‘ozr xāstan

to apologize

مطرب

motreb 

singer

بازاری

bāzārī 

market falk

گلاب

golāb

rose-water