Discussion of homework (1 hour): discussion of the previous day’s reading, followed by questions/answers and explanation of difficult passages.

Reading in Masnavi (2 to 2.5 hours): in this section the students will read two connected stories (the grammarian and the sailor and the king and the Arab man). These are consecutive stories in which Rumi teaches that social/academic ranking is not of significance if there is no sense of humanity within you. There are also metaphors and proverb elements used in the text that are in use in the Persian language today. Sufi elements, grammatical and musical aspects of the text will also be covered in this section.

Question and discussion (30 min – 1 hour): in this part the students will be given an opportunity to ask questions and to discuss topics concerning the text or the content of the Masnavi.

Keywords:

نحو։ ‘Nahv’ is an Arabic word, equivalent to today’s Syntax․
نحوی: ‘Nahvi’ meaning a grammarian or a scholar was a very respected person who was a professional in the science of language.
نیم عمر تو شد در فنا: This phrase is used as a proverb in today’s Persian․ It means you have wasted half your life if you don’t know grammar

Homework article

https://bit.ly/2Sz2K9o

Vocabulary

Syntactician	Nahvi	نحوی
Captain	Keshti ban	کشتی بان
Selfish	Khod parast	خود پرست
Perdition	Fana	فنا
But	Lik/liken	لیک/لیکن
Silence	Khamosh/ khamoosh	خامش/خاموش
Whirlpool	Gerdab	گرداب
Fade	Mahv	محو
Descriptions	Owsaf	اوصاف
Mankind	Bashar	بشر
Sea	Bahr	بحر
Secrets	Asrar	اسرار
Creatures	Khalghan	خلقان
Great scholar	Allame	علامه
Excuse	Ma’zoor	معذور
Unaware	Ghafel	غافل
Tigris	Dajleh	دجله
Pitcher	Saboo	سبو
More	Mazid	مزید
Indigence	Fagheh	فاقه
Robe	Khal’at	خلعت
Envoy/officer	Nagheeb	نقیب
The king	Ghobad	قباد
Modesty	Haya	حیا
Curtsey	Sajdeh	سجده
Gracious	Wahhab	وهّاب
Dishonst	Daghal	دغل
Skies	Aflak	افلاک
Satin	Atlas	اطلس
Honor	Gheyrat	غیرت
Allah knows the best	Vallah a’lam bel-sawab	والله اعلم بالصواب
Falcon (king)	Shahbaz	شهباز
Ill behaved	Bad peyvand	بدپیوند
Corpse	Mordar	مردار
Instrument/ tool	Alat	آلت
Benefaction	Ehsan	احسان
Jurisprudence	Fegh	فقه
Slightly	Damdameh	دمدمه
slant	Kazh	کژ
Truth	sedgh	صدق

Text

حکایت نحوی و کشتیبان

آن یکی نحوی به کشتی در نشست رو به کشتی بان نهاد آن خودپرست

گفت هیچ از نحو خواندی؟ گفت لا گفت: نیم عمر تو شد در فنا

دل شکسته گشت کشتی بان ز تاب لیک آن دم کرد خامش از جواب

باد کشتی را به گردابی فگند گفت کشتی بان بدآن نحوی بلند:

«هیچ دانی آشنا کردن؟ بگو» گفت: نی ای خوش جواب خوب رو!

گفت: کل عمرت ای نحوی فناست زآن که کشتی غرق این گردابهاست

محو می باید نه نحو اینجا، بدان گر تو محوی، بی خطر در آب ران

آب دریا مرده را بر سر نهد ور بود زنده، ز دریا کی رهد؟

چون بمردی تو ز اوصاف بشر بحر اسرارت نهد بر فرق سر

ای که خلقان را تو خر می خوانده ای! این زمان چون خر بر این یخ مانده ای

گر تو علامه زمانی در جهان نک فنای این جهان بین وین زمان

مرد نحوی را از آن در دوختیم تا شما را نحو محو آموختیم

فقه فقه و نحو نحو و صرف صرف در کم آمد یابی ای یار شگرف

آن سبوی آب، دانش‌های ماست وآن خلیفه، دجله علم خداست

ما سبوها پر به دجله می بریم گر نه خر دانیم خود را، ما خریم

باری، اعرابی بدان مغرور بود کو ز دجله غافل و بس دور بود

گر ز دجله با خبر بودی چو ما او نبردی آن سبو را، جا به جا

بل که از دجله چو واقف آمدی آن سبو را بر سر سنگی زدی

قبول کردن خلیفه هدیه را و عطا فرمودن با کمال بی‌نیازی از آن هدیه و از آن سبو

چون خلیفه دید و احوالش شنید آن سبو را پر ز زر کرد و مزید

آن عرب را کرد از فاقه خلاص داد بخشش ها و خلعت‌های خاص

پس نقیبی را بفرمود آن قباد آن جهان بخشش و آن بحر داد

کین سبو پر زر به د ست او دهید چون که واگردد سوی دجله اش برید

از ره خشک آمده‌ ست و از سفر از ره دجله‌ش بود نزدیک تر

چون به کشتی درنشست و دجله دید سجده می کرد از حیا و می خمید

کای عجب لطف، این شه وهاب را وآن عجب تر کو ستد آن آب را

چون پذیرفت از من آن دریای جود آن چنان نقد دغل را زود زود؟

کل عالم را سبو دان ای پسر کو بود از علم و خوبی تا به سر

قطره یی از دجله خوبی اوست کان نمی گنجد ز پری زیر پوست

گنج مخفی بد، ز پرّی چاک کرد خاک را تابان تر از افلاک کرد

گنج مخفی بد، ز پرّی جوش کرد خاک را سلطان اطلس پوش کرد

ور بدیدی شاخی از دجله خدا آن سبو را او فنا کردی فنا

آن که دیدندش، همیشه بی خودند بی خودانه بر سبو سنگی زدند

ای ز غیرت بر سبو سنگی زده وآن شکستت خود درستی آمده

خًم شکسته، آب از او ناریخته صد درستی زین شکست انگیخته

جزو جزو خُم به رقص است و به حال عقل جزوی را، نموده این محال

نه سبو پیدا در این حالت نه آب خوش ببین والله اعلم باصواب

چون در معنی زنی بازت کنند پر فکرت زن که شهبازت کنند

پر فکرت شد گل آلود و گران زآن که گل خواری، تو را گل شد چونان

نان گل است و گوشت، کمتر خور از این تا نمانی همچو گل اندر زمین

چون گرسنه می شوی، سگ می شوی تند و بد پیوند و بدرگ می شوی

چون شدی تو سیر، مرداری شدی بی خبر، بی پا،‌ چو دیواری شدی

پس دمی مردار و دیگر دم سگی چون کنی در راه شیران خوش تگی؟

الت اشکار خود جز سگ مدان کمترک انداز سگ را استخوان

زآن که سگ چون سیر شد، سرکش شود کی سوی صید و شکار خوش دود؟

آن عرب را، بینوایی می کشید تا بدآن درگاه و آن دولت رسید

در حکایت گفته ایم احسان شاه در حق آن بی نوای بی پناه

هر چه گوید مرد عاشق، بوی عشق از دهانش می جهد در کوی عشق

گر بگوید فقه، فقر آید همه بوی فقر آید از آن خوش دمدمه

ور بگوید کفر، دارد بوی دین آید از گفت شکش بوی یقین

کفّ کژ، کز بحر صدقی خاسته ست اصل صاف آن فرع را آراسته ست

Day 3 – The grammarian and the sailor & The king and the Arab Man