Day 1 – An introduction to the Masnavi: the famous Ney Nameh

On day 1 the participants will be introduced to Rumi, his poetry and the Masnavi. The mystical elements of the Masnavi will be briefly touched upon and the first 35 verses of the Masnavi famously known as Ney Nameh, will be read.

Introduction (30 min): A brief introduction to Rumi, Masnavi, and the structure of the course will be given.

 

This part will present the origins of Rumi’s Sufism and his choice of topics. Rumi’s  remarkable art of story-telling via the medium of poetry has left indelible impression on every Persian speaker who has interacted with the Masnavi.

 

Readings in Masnavi (2 to 2.5 hours): The Ney Nameh

 

The opening verses of the Masnavi, known as Ney Nameh, are considered to be the most important lines of the whole work. As the book begins abruptly and without any introduction or guidance, the reader has no other choice but to jump head first into the ocean of colorful tales of the Masnavi.

 

Discussion (30 min to 1 hour): this section will give students the opportunity to discuss their ideas and opinions of the passages and the readings covered, and to ask any questions that they may have.

 

Key words and expressions:

 

Ney Nameh: As a Sufi poet and a theologist, it was expected that Rumi would begin his book with the name of Allah, costumary of Persian writers then and now. However, he in fact opens his book with verses dedicated to the reed flute, and how it has been separated from its origin. 

Love - The element of love is one of the most prolific elements in the Masnavi as it has a wide variety of meanings used throughout the poem.

Proverbs – in this first part of the Masnavi we are introduced to the famous proverb “ بحر در کوزه ریختن” (meaning to pour the sea in a jar) which is an analogy for attempting to do the impossible. There are numerous verses in the Masnavi that are used as proverbs in Persian, one of the reasons Farsi is known as the “sweetest” language.

 

Homework article: article about Ney Nameh

 

http://ensani.ir/file/download/article/20120413182241-5172-2.pdf

 

Vocabulary:

Listen

beshno

بشنو

Reed

Ney

نی

Complain

Shekayat

شکایت

Story

Hekayat

حکایت

From

kaz

کز

Reed bed

Neyestan

نیستان

Have been cut

Bobrideh and

ببریده اند 

A trumpet

Nafeer

نفیر

Moaning

Nalidan

نالیدن

Severed 

Sharheh

شرحه 

separated

Feragh

فراق

Explain

Sharh

شرح 

Excited

Eshtiagh 

اشتیاق

That he/she

Koo/ ke uo

کو

Will seek

Baz joyad

باز جوید

connected

vasl

وصل

crowd

Jamiat

جمعیت

pair

joft

جفت

Sad/happy

Bad hal/khosh hal

بدحالان/خوش حالان

suspicion

zann

ظن

friend

yar

یار

Conscience 

daroon

درون

finding

jostan

جستن

Secret/secrets

Serr/asrar

سرّ/اسرار

hidden

mastoor

مستور

order

dastoor

دستور

call

Bang

بانگ

fervour

joshesh

جوشش

within

Kandar/ke andar

کاندر

opponent

harif

حریف

Poison/antidote

Zahr/ teryag

زهر / تریاق

sympathiser

damsaaz

دمساز

story

hadis

حدیث

crazy

majnoon

مجنون

confidant

mahram

محرم

so

Mar

مر

customer

Moshtari

مشتری

Late

Bi gah

بیگاه

Pain

Sooz ha

سوزها

Go

Ro/ Boro

رو 

باک

Fear

Bak

 

Raw/ripe

Pokhteh/Kham

پخته/خام

The end

Va sallam

والسّلام

Rip apart 

bogsel

بگسل

Attached to gold and silver

Bande sim/ bande zar

بند سیم/بند زر

sea

Bahr

بحر

pitcher

koozeh

کوزه

contain

Gonjad

گنجد

covetous

Harisan

حریصان

Shell/ Pearl

Sadaf/ Dorr

صدف/در

content

Qane’ 

قانع

Cloths

Jame

جامه

torn

Chak

چاک

Lovable 

Khosh Sowda

خوش سودا

Physician

Tabib 

طبیب

pride

nekhvat

نخوت

Glory 

Namoos

ناموس

Plato 

Aflatoon 

افلاطون

Galen

jalinoos

جالینوس

Skies 

aflaak

افلاک

Nimble 

Chalak

چالاک

Mount SInai

Toor 

طور

Fell from top

Saega

صاعقا

Agree 

Dam saaz

دمساز

Life story/Biography

Sar gozasht

سرگذشت

Fear 

Parva 

پروا

Tattler 

Gammaz 

غمّاز

Rust

Zangaar

زنگار

His/her face

Rokh ash/ rokh uo

رخش

Distinguish

Momtaaz

ممتاز

Text

آغاز مثنوی

بشنو این نی چون شکایت می کند                  از جدایی ها شکایت می کند

کز نیستان تا مرا ببریده اند                          در نفیرم مرد و زن نالیده اند

سینه خواهم شرحه شرحه از فراق                 تا بگویم شرح درد اشتیاق

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش             بازجوید روزگار وصل خویش

من به هر جمعیتی نالان شدم                        جفت بدحالان و خوش حالان شدم

هر کسی از ظّن خود شد یار من                   از درون من نجست اسرار من

سرّ من از ناله من دور نیست                       لیک چشم و گوش را آن نور نیست

تن ز جان و جان زتن مستور نیست               لیک کس را دید جان دستور نیست

آتش است این بانگ نای و نیست باد              هر که این آتش ندارد، نیست باد

آتش عشق است کاندر نی فتاد                      جوشش عشق است کاندر می فتاد

نی، حریف هر که از یاری برید                  پرده‌هایش پرده‌های ما درید

همچو نی، زهری و تریاقی که دید؟             همچو نی، دمساز و مشتاقی که دید؟

نی حدیث راه پر خون می کند                    قصه‌های عشق مجنون می کند

محرم این هوش جز بیهوش نیست               مر زبان را مشتری جز گوش نیست

در غم ما، روزها بیگاه شد                        روزها، با سوزها همراه شد

روزها گر رفت، گو: رو باک نیست            تو بمان، ای آن که چون تو پاک نیست

هر که جز ماهی، ز آبش سیر شد               هر که بی روزی است روزش دیر شد

در نیابد حال پخته هیچ خام                       پس سخن کوتاه باید، والسلام

بند بگسل، باش آزاد ای پسر!                   چند باشی بند سیم و بند زر؟

گر بریزی بحر را در کوزه‌یی                  چند گنجد؟ قسمت یک روزه یی

کوزه چشم حریصان پر نشد                     تا صدف قانع نشد، پر دُر نشد

هر که را جامه ز عشقی چاک شد             او ز حرص و عیب، کلی پاک شد

شاد باش ای عشق خوش سودای ما!          ای طبیب جمله علت‌های ما!

ای دوای نخوت و ناموس ما!                  ای تو افلاطون و جالینوس ما!

جسم خاک از عشق بر افلاک شد              کوه، در رقص آمد و چالاک شد

عشق، جان طور آمد، عاشقا!                  طور مست و خرّ موسی صاعقا

با لب دمساز خود گر جفتمی                   همچو نی، من گفتنی ها گفتمی

هر که او از همزبانی شد جدا                  بی زبان شد، گرچه دارد صد نوا

چون که گل رفت و گلستان در گذشت       نشنوی زآن پس ز بلبل سرگذشت

جمله معشوق است و عاشق پرده یی         زنده معشوق است و عاشق مرده یی

چون نباشد عشق را پروای او                 او چو مرغی ماند بی پر، وای او

من چگونه هوش دارم پیش و پس            چون نباشد نور یارم پیش و پس؟

عشق، خواهی کین سخن بیرون بود         آینه، غمّاز نبود، چون بود؟

آینه‌ت، دانی چرا غمّاز نیست؟                زآن که زنگار از زخش ممتاز نیست